1. W niniejszym podzbiorze skazanych na śmierć zidentyfikowano łącznie 388 osób, ponieważ jest to podzbiór otwarty, to w rzeczywistości rejestr może zawierać   nazwiska  jeszcze więcej osób skazanych na śmierć i w dużej części straconych.

2.   Na podstawie analiz i oszacowań autora w tym podzbiorze może znajdować się ok. 3% skazanych na śmierć przestępców wojennych niemieckiego pochodzenia, tj. około ośmiu przestępców systemu hitlerowskiego. A ponadto około 1 do 2% Sowietów, którzy wówczas służyli w Wojsku Polskim. Mam tu na myśli między innymi  byłego dowódcę 31 pp 7 DP i 3 dowódców batalionów tego pułku, którym gen. Rola-Żymierski wyroki śmierci sądu polowego, po zdegradowaniu, zamienił na dalszą służbę w oddziałach karnych na froncie.

3.   Podzbiór niniejszy nie uwzględnia zabitych bez wyroków sądu podczas obław na ludzi Podziemia Narodowego, np. por. Stanisława Parzebuckiego ps. „Mars”. Nie obejmuje on także wielu innych osób poddanych w śledztwach okrutnym torturom, jak np. majora Jakuba Hałasa, mjra Józefa Czubińskiego, ppłk. Franciszka Bienieckiego oraz jego żony.

4.   Podzbiór ten nie uwzględnia losów setek obywateli polskich, zabitych w walkach i aresztowanych przez NKWD; a więc około 300 dezerterów WP z Radzynia, zaginionych albo zamordowanych bez wyroku. Nie uwzględnia również tych z wyrokami sowieckich Trybunałów Wojennych, które w pasie 100-150 km za frontem, na mocy sowieckiego prawa wojennego, skazały wielu obywateli polskich na śmierć. Przykładem tego może być nieznany los byłego dowódcy oddziałów leśnych AK na Zamojszczyźnie, majora Adama Prusa, a także kpt. Ponikowskiego i wielu, wielu innych.

5.   Niniejszy podzbiór nie obejmuje wielu AK-owców, skazanych na śmierć przez trybunały wojenne Armii Czerwonej,  publicznie sądzonych na Lubelszczyźnie  w Niedrzwicy Dużej – jak choćby Tadeusza Jarmuły, Stanisława Peterki, Stanisława Zdeba  i Władysława Żelaznego. Są to tylko przykłady, przysłowiowy „wierzchołek góry lodowej”, bardzo licznych tamtych zbrodni na społeczeństwie polskim.