Demografia Polski w okresie międzywojennym oraz po drugiej wojnie światowej

 

      Wielonarodowościowe społeczeństwo polskie w okresie międzywojennym -  obejmowało około 70% ludności polskiej; ~ 17% narodowości ukraińskiej, białoruskiej i litewskiej; około 9% narodowości żydowskiej, około 0,3% narodowości niemieckiej i innych narodowości łącznie około 3-4%.

    Liczba ludności Polski w 1938 r. wynosiła ok. 34,9 miliona osób. Liczba ludności Polski w 1946 roku wynosiła szacunkowo 23,9 miliona. Straty wojenne ludności Polski wynoszą ok. 6,028 miliona osób. Straty te w stosunku do liczby ludności plasują się wśród najwyższych na świecie. Repatriantów z ZSRR przybyło w latach 1944-1949 - ok. 1,53 miliona osób. W ramach porozumień poczdamskich ubyło ok. 3 milionów Niemców. Od 1946 do 1965 roku przyrost ludności Polski wyniósł ok. 7,6 miliona osób. Hitlerowcy wymordowali ok. 3 milionów obywateli polskich żydowskiego pochodzenia, a obywateli polskich niemieckiego pochodzenia zabrali do Rzeszy, do której włączyli Wielkopolskę, Pomorze i Śląsk.  Sowieci przyłączając tereny Polski na wschód od linii Curzona zabrali do ZSRR ok. 6 milionów obywateli polskich z lat międzywojennych. Oprócz tego przesiedlili na wschodnie tereny ZSRR ok. 1,5 miliona Polaków, z czego pozbawili życia ok. 250 tysięcy osób. W latach 1944-1956 Sowieci wywieźli z Polski kolejnych ok. 100 tysięcy osób, z czego pozbawili życia ok. 30-50 tysięcy osób. Stąd w społeczeństwie polskim po 1945 r. znacznie zmalał się udział mniejszości narodowych.